[Main - Saving Oneself] มิติเวทแปรปรวน #1212

บากิร่า คีเฟเยฟ #1212
Saving Oneself

-------------------------------------


หลังจบสงคราม กองทัพบกได้รับชัยชนะ บากิร่า คีเฟเยฟถูกเรียกตัวไปยังอิคดราซิลในส่วนของกำลังเสริม เขาไม่คิดว่าการที่ต้องออกมาสนามรบจะสามารถกลับไปโดยไร้ร่องรอยขีดข่วนได้ และก็ถูกอย่างที่คิด รอยแผลพาดยาวจากลาดไหล่จนถึงสีข้างของอีกฝั่งกำลังถูกปฐมพยาบาลโดยคนของหน่วยพยาบาลกองทัพบก บาดแผลคงจะหายเร็วกว่านี้หากเขาได้เลือดมาบำรุงร่างกายสักหน่อย แต่นั่นก็ไม่ใช่เหตุผลที่เขาจะออกไปหาสิ่งเหล่านั้นมา

แต่ท่ามกลางสนามรบที่คละคลุ้งไปด้วยเลือดก็พอจะทำให้เขาแทบจะเก็บกดความคลุ้มคลั่งไว้ไม่อยู่ ชายหนุ่มร่างสูงลุกออกจากเต๊นท์พยาบาลและเดินกลับไปยังเต๊นท์ที่พัก แสงแดดยามโพล้เพล้ยิ่งทำให้บรรยากาศหลังสงครามดูน่าหดหู่


มากพอที่จะทำให้รู้สึกตัวก่อนห้วงมิติบิดเบี้ยวเพียงชั่วครู่ ร่างกายถูกดึงหายไปจากตรงนั้นโดยที่ไม่ทันมีใครสังเกตเห็น




หลังจากที่รู้สึกตัว หัวหมุนเล็กน้อยเพราะกระแทกเข้ากับตรอกเล็กที่ร้างผู้คน ร่างกายเจ็บปวดไปทั้งตัวซ้ำบาดแผลก็ยังปริออก ผ้าพันแผลเกิดสีแดงเข้มตรงกลาง ชายหนุ่มสะบัดหัวไล่ความคิดก่อนสำรวจปืนที่พกไว้ว่ามันยังอยู่ดีก่อนจะแตะกระชับอย่างสำรวจ เดินออกไปอย่างระมัดระวัง



รอบตัวไม่ใช่ที่ๆคุ้นเคย ผู้คนแต่งกายแปลกตา

‘ที่นี่ที่ไหนกัน..?’
นึกคิดอยู่ในใจพลางกวาดสายตามองรอบกาย ไม่ใช่กองทัพเรือ ไม่ใช่กองทัพอากาศ แล้วที่นี่คือที่ไหนกันล่ะ?

ภาพสุดท้ายก่อนที่จะมาโผล่ที่นี่นั่นก็คือเต๊นท์รอบกายกับท้องฟ้าสีหม่นที่เต็มไปด้วยเขม่าควัน จากนั้นเมื่อรู้สึกตัวก็อยู่ที่นี่แล้ว





“..ทหาร” เสียงทุ้มต่ำนั้นทำให้บากิร่าหันไปมองอย่างรวดเร็วก่อนผ่อนท่าทีลงเมื่อพบว่าเป็นใคร
“ร้อยเอก..” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเรียบ ทำความเคารพชายหนุ่มร่างสูงคุ้นตาตรงหน้า เรือนผมสีดำกับนัยตาสองสีผู้ได้ฉายาว่า Black beast

ร้อยเอกเซเลส J. เบอร์มินตัน



ชายหนุ่มผงกใบหน้ารับก่อนทำสัญญาณว่าให้ไปคุยกันในตรอกใกล้ๆห่างจากสายตาผู้คน “...ดูเหมือนมิติเวทแปรปรวน..ส่งคุณมาเหมือนกันสินะครับ?...”
“ครับ... ดูเหมือนว่า…” บากิร่าเอ่ยแค่นั้นก็หยุดสักครู่ “เราถูกส่งมาที่ๆไม่ใช่คราทอส” คนตรงหน้าคล้ายกำลังครุ่นคิดหนัก ลมหายใจเบาถูกถอนออกมา ทั้งคู่ดูจะเข้าใจตรงกัน สภาพแวดล้อมและภาษาแปลกหูทำให้คิดเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้



ทั้งสองคนก้าวเท้าเดินไปเส้นทางออกไปนอกเมืองและตัดสินใจหาที่พักเพื่อเอาไว้เป็นที่ซุกหัวนอนในค่ำคืนนี้
ก่อนเดินสวนกับชายคนหนึ่ง สายตาเบนมองตามหลังร่างปริศนานั้น


กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้ง

เขาคนนั้นไม่ทันได้สังเกตสายตาผิดปกติจากชายสองคนที่เดินสวนไป


"ร้อยเอก..."




ดูเหมือนเซเลสผู้ที่มีจมูกดีกว่าเขาจะได้กลิ่นชัดเจนก่อนเสียแล้ว








TBC

ไม่ทันนนนนนนนนนน
/กรีดร้อง
ท่าทางจะไม่ได้เครดิต แต่เดี๋ยวมาต่อค่ะ