[Main]Saving oneself (ปิดกระทู้แล้วค่ะ)

Checked
ชื่อเควส : ออกรบ #4
เครดิตที่ได้รับ : 200 cr.
หมายเลขทหาร : #1212
ชื่อตัวละคร : Bakira Kifeev



#สั้นๆ

Checked
ชื่อเควส : ออกรบ #1
เครดิตที่ได้รับ : 350 cr.
หมายเลขทหาร : #1217
ชื่อตัวละคร : Nayeli Sünderin
---------------------------
Checked
ชื่อเควส : ออกรบ #1
เครดิตที่ได้รับ : 350 cr.
หมายเลขทหาร : #1220
ชื่อตัวละคร : Erika Sünderin



สาวๆ กับชุดออกรบของเธอ

Checked
ชื่อเควส : บาดเจ็บ #1
เครดิตที่ได้รับ : 700 Cr.
หมายเลขทหาร : #2175
ชื่อตัวละคร : ดีฟอล จี.

ในวันแรกที่เต็นท์พยาบาลถูกล้อมไปด้วยกองเพลิง ผมกลับออกมาจากที่นั่นได้โดยที่ยังไม่หายไป
ผมเก็บตัวอยู่ที่ถ้ำใกล้ๆกับซากเหล่านั้นพร้อมกับทหารอีกไม่กี่คน พวกเรามีกันน้อยนิด
....ผมรอให้ไฟมอดแล้วจึงขอให้ทุกคนย้ายกลับไปที่ซากเต็นท์เก่าๆนั่น

.........หวังว่าพวกเขาจะไม่ย้อนกลับมาโจมตีและสนใจซากพังๆนี่นะ

.......ใช่ พวกเขาหายไปแล้วครั้งหนึ่ง พวกเขาไม่ย้อนกลับมาพวกทหารชุดดำไม่กลับมาแล้ว

แต่ไม่นาน....หลังจากที่เราเริ่มฟื้นตัวกันได้
ก็มีทหารชุดแดง....กลับมาแทน

ผมมองไม่ค่อยชัดว่าชุดสีแดงสดของพวกเขานั้นมาจากเลือดของผู้อื่นหรือเป็นสีเครื่องแบบ
สติของผมหายไปชั่ววูบหนึ่ง

ก่อนจะพบว่า



ร่างกายซีกขวาถูกระเบิดเป็นแนวยาว แขนขวาและร่างของผมถูกลากไปไกลเพราะตู้สัมภาระพังๆนั้นกระเด็นมากระแทก
อย่างรุนแรง ผมไม่เจ็บหรอกนะ
แต่ขยับออกจากที่นี่ไม่ได้ .....เจ็บใจมากกว่าอีกครับ


เขาถูกทิ้งอยู่ที่นั่นเป็นเวลานาน ทหารอีกสองสามนายที่คอยดูแลกันมาตลอดนั้นตายหมด
รอไปจนครึ่งชั่วโมงได้กว่าจะมีทหารของเทพธิดามารับ
มีทหารเพียงนายเดียว...นายเดียวเท่านั้นที่กลับเข้ามาและช่วยเขาออกไปรวมที่เต็นท์ใหญ่
เขาไม่ได้โกรธเคืองกับจำนวนทหารที่มา เขารู้ดีว่าในตอนนี้การพาคนจำนวนมากไปยังหลายๆที่
พร้อมๆกันในเวลาคับขันนั้นเป็นเรื่องอันตราย
--------------------------------------------------------------
บาดแผลที่ได้รับเกิดจาก :
เผา(ไหม้ไปครึ่งตัว) / ปืนใหญ่(ได้รับแรงกระแทกจากหลายๆสิ่ง แขนขวาฉีกขาดจากร่างกายจนเกือบหลุด)

Checked
ชื่อเควส : ออกรบ #1
เครดิตที่ได้รับ : 350 cr.
หมายเลขทหาร : #1212
ชื่อตัวละคร : Bakira Kifeev



ชุดออกรบ
ก็บากิร่าชุดทหารกับ cheytac m200 ของเขา

Checked
ชื่อเควส : อาหาร#1
เครดิตที่ได้รับ : 50 Credit
หมายเลขทหาร : #1060
ชื่อตัวละคร : Celes J. Berminton

29 Jan. 1028 :: Kratos :: Yggdrasil


….คืนนี้ก็เป็นอีกคืน...ก็แค่อีกคืนที่ผ่านไป....ไม่ได้มีอะไรพิเศษกว่าวันไหนๆ...ในความคิดของผม แต่ดูเหมือนสำหรับคนอื่นจะไม่ใช่...

“ไม่จำเป็นต้องยุ่งยาก...”

ผมเอ่ยห้วนพลางปรายสายตามองพลทหารที่อยู่ร่วมกองย่อยด้วยกัน ณ ศึกอิคดราซิลในคราวนี้  ซึ่งจากเดิมขณะอยู่ในกองทัพพวกเขาก็มักจะมาขอฝึกมือกับผมบ่อยๆ ...แต่ก็ไม่อาจทราบได้ว่าทำไมพวกเขาถึงทราบข้อมูลประวัติผมได้

....ช่างมันเถอะ...

“แต่ร้อยเอกครับ วันนี้วันเกิดคุณทั้งทีนะครับ!”

พลทหารสามคนที่ยังเหลืออยู่ในสนามรบกับผมพยายามจะชักชวนให้ไปร่วมวงทานอาหารค่ำมื้อใหญ่กับพวกเขา

...พวกนี้รู้บ้างมั้ยว่าเสบียงเวลานี้มันหายากแค่ไหน...

ผมคิดพลางขมวดคิ้ว มองเขม่นใส่พวกนั้นจนเขาได้แต่ทำท่าหดคอกลืนน้ำลายเอื๊อก แต่แม้จะทำท่าแบบนั้นเขาก็ยังคงพยายามเอ่ยชวนผมต่อไป

“ร้อยเอกเซเลสครับ...ไว้ผมจะไปล่าสัตว์มาชดเชยในวันพรุ่งนี้ เพราะงั้นมาทานเถอะครับ อย่างน้อยก็ถือว่าผ่อนคลายบ้าง..”

ผมพ่นลมหายใจออกมากับคำพูดอีกฝ่ายซึ่งเด็กกว่าผม

“ประมาทในสนามรบคือความตาย...ทราบ?”

พวกเขาชะงักไปกบคำพูดห้วนๆของผมแล้วทำท่าหงอยไปถนัดตา

....ช่วยไม่ได้นะ..

ผมทำเพียงเดินผ่านพวกเขาไปไม่ได้ปริปากว่าอะไรอีก มุ่งไปยังกองไฟที่ก่อไว้ให้ไออุ่น บนนั้นมีเนื้ออหมูป่าที่ล่ามาได้เมื่อเช้าย่างไฟอยู่ กลิ่นเครื่องเทศที่มีติดตัวมาบ้างหอมคลุ้งกว่าเคย ดูท่าพวกเขาจะทุ่มใช้มันในการปรุงครั้งนี้

เหล่าพลทหารยิ้มแย้มดีใจก่อนจะรีบกุลีกุจอตามมานั่งล้อมวงทานอาหารมื้อเย็นด้วยกัน ผมอดกลอกตาไม่ได้กับท่าทีร่าเริงออกนอกหน้านั้น วันต่อๆไปพวกเขาคงต้องอดทนกับกลิ่นคาวของเนื้อสัตว์มากขึ้นแล้วล่ะนะ ..มีดคมกริบถูกชักออกมาเฉือนเนื้อหมู ผ่าออกและส่งกันเป็นทอดๆเพื่อแบ่งกันทานด้วยมืออย่างเรียบง่าย

เป็นมื้อแรกที่ผมรู้สึกว่ามื้ออาหารระหว่างรบมีรสชาติดี...

Checked
ชื่อเควส : ออกรบ#2
เครดิตที่ได้รับ : 20 Credit
หมายเลขทหาร : #1060
ชื่อตัวละคร : Celes J. Berminton


เสียงคำรามที่ดังก้องพร้อมเสียงป่าที่โค่มล้มลงราวกับมีสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ยักษ์ถูกจู่โจมและล้มลง เสียงคำรามที่คุ้นหู...เสียงนั่นเรียกให้ร่างสูงที่กำลังพุ่งตัวเข้าหาศัตรูเบื้องหน้าแทบชะงัก แต่สัญชาตญาณฉุดรั้งเอาไว้ สั่งให้กายขยับเคลื่อนไหวไปต่อ มือที่จับดาบมั่นเข้าฟาดฟันกับศัตรู

แต่ไม่น่าเป็นไปได้ ในเวลาอันรวดเร็วขนาดนี้?...

ใบดาบสีเงินถูกสะบัดเพื่อไล่คราบเลือดสีแดงสดออก เจ้าของเรือนผมสีเข้มเบนสายตาไปมองตามทิศที่มาของเสียงนั้น ก่อนจะเอ่ยสั้นผ่านดอคแทคติดต่อกับหน่วยย่อยของตนเพื่อวางแผนการรบ

ตอนนี้ยังเสียสมาธิไม่ได้...จัดการชุดนี้เสร็จแล้วค่อยว่ากัน

ชายหนุ่มคิดในใจพลางเข้าปะทะกับศัตรูอีกครั้งพร้อมหน่วยย่อยที่รบเคียงบ่าเคียงไหล่กันไป เสียงปืน เสียงกรีดร้อง เขม่าควัน และความร้อนดังระงมไปทั่วบริเวณ เพียงไม่นานฉากการต่อสู้ก็สิ้นสุดลง เหล่าทหารหาญในชุดสีดำทมิฬเป็นผู้เหลือรอดในการปะทะครั้งนี้ ชายหนุ่มร่างสูงเก็บดาบลงในฝักทั้งสองเล่มก่อนจะส่งเสียงเรียกพลทหารที่กำลังเดินสำรวจเพื่อความแน่ใจว่าจะไม่มีศัตรูคนได้ยืนขึ้นมาได้อีก

“มุ่งหน้าทางเหนือ หน่วยย่อยนั้นอาจจะต้องการความช่วยเหลืออยู่...”

เสียงเอ่ยเรียบนิ่งตามปกติ ก่อนจะออกก้าวนำไปในแทบจะทันที แม้ภายนอกจะดูนิ่งเงียบแต่ภายในใจของเซเลสกลับเต็มไปด้วยคำถาม เขาไม่คิดว่าเพื่อนร่วมทัพที่แข็งแกร่งขนาดนั้นจะสิ้นท่าได้โดยง่าย

หรือจะเจอของหนักกันนะ...

แต่ไม่นานภาพที่ปรากฏเบื้องหน้าก็เป็นคำตอบ กลิ่นเขม่าควันปืนใหญ่ เศษซากต้นไม้ใหญ่ที่ล้มระเนระนาดทั่วบริเวณบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าแถวนี้เคยเกิดการต่อสู้ครั้งใหญ่ขึ้น และเช่นเดียวกัน...ร่างใหญ่ของอมนุษย์...นาคาปฐพีนอนอยู่ตรงนั้น เลือดสีดำเป็นพิษรินไหลออกมา....

พวกนั้นคงกะจะเก็บพวกที่ดูแข็งแกร่งตั้งแต่ต้นสงครามสินะ..

ดวงตาสองสีจับจ้องสักพักอย่างเงียบงัน กระทั่งพลทหารข้างกายเอ่ยเสียงถามว่าจะทำอย่างไรกันดีคล้ายไม่อยากเชื่อภาพเบื้องหน้าเช่นกัน

“ขุดหลุม....เราจะทำที่พักชั่วคราวให้เขา นาคาปฐพีก็ต้องรักษาด้วยพลังของปฐพี...ระวังอย่าโดนเลือด...พิษถึงตายได้”

เซเลสเอ่ยเรียบพลางยกมือขยับปีกหมวก รอให้พลทหารที่ตามมาสมทบอีกหลายคนไปหาอุปกรณ์การขุดดินมา ชายหนุ่มเงยหน้ามองท้องฟ้าสีขมุกขมัวแล้วถอนหายใจ

ภารกิจนี้ท่าทางจะยากกว่าที่คิด...

Checked
ชื่อเควส : บาดเจ็บ #1
เครดิตที่ได้รับ : 700 Cr.
หมายเลขทหาร : #2148
ชื่อตัวละคร : ดีไนน์ เกรย์

สถานะปัจจุบัน > พักรักษาตัวอยู่ที่เต็นท์กลาง

ไม่ว่าจะยศตำแหน่งใดก็ตามเมื่อบาดเจ็บจะถูกส่งมาที่นี่
เมื่อไม่กี่วันก่อนกองทัพเรือยังมีหมอและพยาบาลอยู่บ้าง แต่หลังจากถูกโจมตีครั้งล่าสุดหมอและพยาบาลของพวกเรา
กลับเปลี่ยนมาเป็นคนบาดเจ็บแทน หลายรายที่ไม่สามารถจะลุกขึ้นมาปฎิบัติหน้าที่ต่อได้ ทำให้ทหารบางนายต้องเปลี่ยน
มาเป็นทีมแพทย์ชั่วคราวแทน ....พวกเขาดูเหนื่อยล้า ง่วง หิว และเจ็บในเวลาเดียวกัน
ชั้นทำได้เพียงแค่มองดูเท่านั้น



ทุกคนจะเป็นยังไงบ้าง.... จะถามใครก็ถามไม่ได้
....เจ็บกรามชะมัดเลย


ดีไนน์ เกรย์ ได้รับบาดเจ็บสาหัสเพราะประทะกับทหารกองทัพอากาศจากการพยายามยับยั้งการวางเพลิง
สู้ในระยะประชิด พลาดท่าโดนปืนไร้แม็กกาซีนตบกรามและแขนซ้ายจนหัก ถูกมัดไว้กับต้นไม้ทำได้เพียงมองไฟที่
ลุกลามไปทั่วเขตสตอร์มบอร์น โชคยังดีที่ถูกทิ้งไว้เฉยๆแต่ไม่ได้โดนฆ่า รอดมาได้เพราะช่วยกันแก้มัดกับโจรสลัดไอเดล
ได้รับการกระทบกระเทือนที่ศีรษะและสะโพกขวาจากการกระโดดหนีเพลิงจากที่สูง ปัจจุบันยังพูด ลุกไม่ได้แต่รู้สึกตัวและขยับตัว
ได้แค่แขนขวาเท่านั้น

---------------------------------------------------
เอามา EDIT เพิ่ม   

ก่อนที่พลเรือตรีรีเรน่าได้บุกโจมตีกองทัพทหารหลวง1วัน



ตกใจมากแต่ก็ทำอะไรไม่ถูก เหตุการณ์มันเกิดขึ้นเร็วมาก.../โดนชก

ที่จริงแล้วดีไนน์ค่อนข้างตกใจและเป็นห่วงนะ แต่เพราะพูดไม่ได้ในตอนนี้ก็เลยได้แต่มองเฉยๆ
ยิ่งเป็นคนที่เคารพอีกคนนึงด้วยแล้วก็เลยยิ่งอยากจะดื้อลุกขึ้นมาจากเตียงนั่นล่ะ

Checked
ชื่อเควส : ทัศนศึกษา
เครดิตที่ได้รับ : 100 cr.
หมายเลขทหาร : #1212
ชื่อตัวละคร : Bakira Kifeev

การมาค้างแรมในป่าของอิคดราซิลนี้เป็นครั้งแรกที่ผมได้เข้ามายังพื้นที่ส่วนนี้
ได้ยินว่าจะต้องบันทึกภาพสัตว์กลับไปด้วยอย่างนั้นสินะ

ผมหา... หา...​หา........ หากระดาษกับดินสอนานทีเดียวกว่าจะได้มา
การเข้าหาพวกสัตว์เป็นเรื่องยาก แต่การเฝ้ามองอย่างใกล้ชิดเป็นเรื่องที่ยากกว่า

พวกมันไม่อยู่นิ่งให้วาดภาพสักเท่าไหร่หรอก

"ระวังตัวให้มากครับ....ถ้าไม่วางใจให้อยู่บนที่สูงไว้ ต้นไม้หากชำนาญก็จะปลอดภัยขึ้น"


นึกถึงคำที่ได้รับฟังมา
และก็ถูก ทัศนีภาพบนต้นไม้นี่ทำให้มองเห็นได้อย่างกว้างไกลเลยทีเดียว





ผมเห็นนกเกาะตามกิ่งไม้

เหยี่ยว กับนกแก้ว

... ทำให้ผมนึกถึงฝันร้ายที่เพิ่งผ่านมาไม่นานนี้
บางทีก็ทำให้รู้สึกตะขิดตะขวงใจกับสายตาของพวกมันขึ้นมาแปลกๆ



กบตัวเล็ก

ผมเจอมันในขณะที่เดินผ่านป่าที่ค่อนข้างชื้น
คิดว่าคงไม่มีพิษหรอก



กระต่าย

เล็ก.. และ น่ารัก
ผมหวังว่าจะยังไม่ต้องล่ามันเพื่อเอาไปทำอาหารคืนนี้


งู

สัตว์ที่ใครก็ไม่พึงเข้าใกล้ ถึงตัวจะเล็กแต่พิษก็ร้าย


กวางเป็นสัตว์ที่ผมเจอเป็นอย่างสุดท้ายก่อนเก็บของกลับไปที่เต๊นท์
ผมของเขาของมัน

จริงๆแล้วผมหวังจะได้พบสัตว์ที่แปลกตากว่านี้นะ





ผมเผลอทำกระดาษยับ คิดว่าคงไม่เป็นอะไร





ปล. บาร์กเคยเรียนวาดภาพเมื่อตอนเด็กๆค่ะ พอโตขึ้นมาก็เลิกแล้วก็ไม่ได้วาดอีก สกิลเลยเหลืออย่างที่เห็น

Checked
ชื่อเควส : ออกรบ #1
เครดิตที่ได้รับ : 200 cr.
หมายเลขทหาร : #1015
ชื่อตัวละคร : Fairnesse Cantabile
-------------------------------
ชื่อเควส : ออกรบ #1
เครดิตที่ได้รับ : 200 cr.
หมายเลขทหาร : #1209
ชื่อตัวละคร : Cadou D. Maret

Checked
ชื่อเควส : ออกรบ#4
เครดิตที่ได้รับ : 200 Credit
หมายเลขทหาร : #1060
ชื่อตัวละคร : Celes J. Berminton

-----------------------------------------------------


สัมภาระพร้อม... สำหรับการลุยป่าในศึกครั้งนี้ เอาของไปแค่เท่าที่จำเป็นก็พอ..หากเสบียงหมดเขตนั้นยังสามารถล่าอาหารเองได้คงไม่มีปัญหาอะไร...

ชายหนุ่มเจ้าของร่างสูงยืนนิ่งมองสัมภาระใบขนาดพอเหมาะ ก่อนจะหมุนตัวเดินไปยังโต๊ะทำงาน บนนั้นมีโทรศํพท์เครื่องหนึ่งวางอยู่ เขาเดินไปจดจ้องมันอย่างเงียบงันอยู่นาน.....

ควรจะ....บอกรึเปล่า?

ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูเรียกจากด้านนอกห้องทำงาน เซเลสจึงต้องละสายตาออกจากจุดเดิม ดวงตาสองสีอันเป็นเอกลักษณ์จับจ้องที่บานประตูสีเข้มก่อนเดินไปเปิดรับแขก ร่างของบุคคลซึ่งคุ้นตาอยู่ตรงนั้น เพื่อนทหารร่วมทัพแทรกตัวเข้ามาภายในห้อง รอยยิ้มของอีกฝ่ายพร้อมฝ่ามือที่ตบป้าบลงมาใหญ่ทำให้เขาขมวดคิ้วนิดๆแต่ไม่เอยว่าอะไร

อีกฝ่ายยิ้มกว้างก่อนจะลากให้เขาไปนั่งที่โต๊ะทำงานแล้วเริ่มพูดคุยปรึกษากันถึงแผนการรบ รวมถึงเส้นทางและภูมิประเทศในแต่ละบริเวณ...เป็นที่ทราบกันดีว่าเขตป่าอิคดราซิลนั้นทั้งกว้างใหญ่และมีอันตรายรอบด้าน การทำการศึกษาสภาพภูมิประเทศไว้ก่อนจัดเป็นเรื่องที่สมควรทำเป็นอย่างยิ่ง

ยิ่งเขตอิคดราซิลจัดได้ว่าเป็นบ้านเกิดของเขายิ่งทำให้ผู้มาเยือนต้องการมาสอบถามข้อมูลเท็จจริงมากขึ้น เซเลสนั่งฟังเงียบเชียบกับอีกฝ่ายที่พล่ามไม่หยุด นานๆครั้งถึงจะตอบยาวเหยียดเท่าที่ความจำเป็นจะเอื้ออำนวย ใช้เวลานานเป็นชั่วโมงกว่าอีกฝ่ายจะถามจนพอใจแล้วล่าถอยกลับไป และนั่นก็หมายถึงอิสระของเขาสักที...
ข้าวเย็น...

นั่นเป็นสิ่งที่อยู่ในห้วงความคิดแรก ไม่ว่าอย่างไรกองทัพก็ต้องเดินด้วยท้อง ยิ่งกับคนที่ใช้พลังงานมากๆในแต่ละวันอย่างเขาด้วยแล้ว การอดอาหารสักมื้อเป็นเรื่องที่ไม่สมควรทำ

ดูแลร่างกายเพื่อกองทัพ..เพื่อเตรียมรับมือได้ทุกเมื่อ

เซเลสเปิดประตูเดินออกจากห้องไปเมื่อส่งเพื่อนร่วมทัพออกไปแล้ว ร่างสูงขยี้ผมสีเข้มยุ่งเหยิงขณะก้าวยาวไปตามทางเดิน มุ่งหน้าไปยังโรงอาหารของกองทัพ แต่ระหว่างทางเขาก็พบเงาร่างเล็กที่ดูบอบบาง ยืนเหม่อมองออกไปนอกระเบียงอยู่ เส้นผมสีอ่อนดูนุ่มนิ่มกับดวงตาสีแดงเลือด...อันเป็นเอกลักษณ์ของราชวงศ์

ชายหนุ่มชะงักฝีเท้าทันที แต่ก็ช้าไปดูเหมือนฝ่ายตรงข้ามก็จะรู้ตัวเช่นกัน เจ้าของตำแหน่งองค์หญิงของราชวงศ์เบนหน้ามามองทางเขา และนั่นทำให้เซเลสต้องรีบค้อมตัวทำความเคารพ

“สวัสดีครับ...องค์หญิง”

“สวัสดีค่ะ” เสียงหวานเล็กเอ่ยกลับอย่างสุภาพ ใบหน้าที่แทบไม่แสดงอารมณ์ของเธอเอียงมองก่อนถามต่อ “เซเลสจะไปทานข้าวเหรอ?”

เจ้าของชื่อทำเพียงพยักหน้าตอบรับก่อนเงียบไปนาน สมองกำลังประมวลผลว่าจะชวนคุยอะไรดี...ด้วย’ยศศักดินา’ที่ห่างกันมากทำให้เขาค่อนข้างระมัดระวังในการวางตัวอยู่มาก แต่ทุกครั้งอีกฝ่ายก็มักจะชอบบอกให้เขาทำตัวตามสบาย...

“...ไม่ทานข้าว...เหรอครับ?”

เอ่ยออกมาช้าๆอย่างไม่แน่ใจนัก คู่สนทนาที่เบือนใบหน้ามองท้องฟ้าที่เริ่มมืดลงแล้วกลับหันมาต่อบทสนทนาอีกครั้ง เธอทำเพียงส่ายหน้าช้าๆและตอบสั้นๆ “ยังไม่หิวเลย”

ดวงตาสองสีจับจ้องมองเสี้ยวหน้านั้นอย่างพิจารณา

ดูท่าทางองค์หญิงจะยังคงคิดถึงท่าน ผบ. สินะ...

“งั้น...อ่านหนังสือหมดแล้วเหรอครับ?...”

ร่างสูงเอ่ยถามอีกครั้ง เขาจำได้ดีว่าเธอชอบหนังสือมากแค่ไหน คราวก่อนๆที่เคยได้มีโอกาสตามเข้าไปในเมืองแอลิสก็เลือกที่จะไปหอสมุดโรเซลีนน์และร้านหนังสือเพื่อเลือกซื้อหนังสือ...ดูเหมือนตอนนี้ผู้ครอบครองตำแหน่งองค์หญิงจะติดหนังสือประเภทนิยายอยู่

“อ่านหมดแล้ว..ถึงขนาดเอามาอ่านใหม่แล้ว” ว่าพลางก็ก้มใบหน้าสวยได้รูปนั้นลง มืประสานกันเบื้องหน้า อากัปกิริยานั้นทำให้เขาต้องยกมือขึ้นลูบท้ายทอยและถอนหายใจเบาๆ

“เล่มใหม่?”

“ไม่ได้ซื้อเลย”

“ออกไป...ซื้อไม่ได้เหรอครับ?....” ถามอีกครั้งพลางมองคอยดูอากัปกิริยาอีกฝ่าย

“อื้อ ช่วงนี้...อยู่แต่ในทัพดีกว่า” เอลิสเอ่ยตอบช้าๆอีกครั้งพลางทอดสายตามองออกไปยังนอกหน้าต่าง

เซเลสนิ่งงันไปอีกครั้งก่อนจะค่อยๆเอ่ยถามอีก “...อยากอ่านแนวไหนครับ?”

“ไม่ล่ะ ช่วงนี้ไม่อยากอ่านหนังสือเท่าไหร่..” เจ้าของเส้นผมยาวส่ายหน้าอีกครั้ง จนเส้นผมยาวสีอ่อนไหวตามการขยับกาย นัยน์ตาสองสีมองอย่างสงสัย...

“..งั้นอยากทำอะไรครับ”

ได้รับเพียงความเงียบและการเสสายตาหลบอย่างมีพิรุธ...เขาก็พอจะเดาได้.. ไม่รู้จะปลอบใจอีกฝ่ายอย่างไรดี เมื่อต่างฝ่ายต่างเงียบก็เหมือนบทสนทนาสิ้นสุดลง..ในที่สุดเซเลสก็จำต้องขอตัวออกจากจุดนั้น

....คงต้องแวะไปในร้านหนังสือในเมือง....ซะหน่อยแล้วสิ

…อ่ะ ลืมมือถือไว้ในห้อง...?...ช่างเถอะ..คงไม่ส่งข้อความบอกให้กังวลอยู่แล้ว..

............
....
..
.

ในเช้าของวันที่ต้องเคลื่อนทัพไปยังอิคดราซิล ห่อของในรูปทรงสี่เหลี่ยม คล้ายภายในจะมีหนังสือบรรจุอยู่หลากหลายเล่ม ถูกนำไปวางที่หน้าห้องพักขององค์หญิงเอลิสอย่างเรียบร้อย พร้อมโน๊ตสั้นๆที่ติดเอาไว้

“องค์หญิงเอลิส...ถ้าไม่รังเกียจ...ก็อ่านหนังสือพวกนี้ฆ่าเวลาไปก่อนนะครับ...แล้วพวกผมจะกลับมา...

Checked
ชื่อเควส : อาหาร #1
เครดิตที่ได้รับ : 50 Credits
หมายเลขทหาร : #3044
ชื่อตัวละคร : อเล็กเซย์ อาร์ด-รี

------

ภาพทั้งหมดนั้นหายไปแล้ว ราวกับความฝัน

ดูเหมือนทหารนาวีหน่วยนั้นจะพินาศไปแล้วทั้งหมด น่าแปลกใจที่เขาไม่รู้สึก ความเสียใจและเสียดาย ความหวาดกลัว ความรู้สึกนึกคิดมากมายแล่นปลาบเข้าทั่วร่าง อัดแน่นปนเปกันจนเอ่อท้น และกลืนกินความจริงไปเสียสิ้น...ใช่ เขาเจ็บ แต่ความเจ็บไม่ได้รุนแรงอย่างที่คิด

ราวกับสิ่งที่รู้สึกนั้นไม่ใช่ของเขาเองเลยสักอย่างเดียว

เขายันร่างขึ้นมาได้อย่างยากลำบาก ความเจ็บปวดร้าวไปทั่วร่าง รู้สึกมึนและวิงเวียน ดูเหมือนจะเสียเลือดไปมากจนเกือบวิกฤต แต่เลือดนั้นก็ดูจะหยุดไปแล้ว

อเล็กเซย์พาร่างในชุดสีแดงที่อาบด้วยเลือดสีแดงนั้นคลานไปบนพื้น ไม่ไกลกันนักยังมีลำธาร

มือเรียวแทรกปลายนิ้วไปในสายน้ำเย็นฉ่ำ ชะล้างคราบเขม่าและเลือดแห้งกรัง พลันค่อยช้อนมาสัมผัสกับริมฝีปากแห้งผาก

รสชาติของน้ำนั้นปะแล่ม ไม่ได้สะอาด

หวังว่าจะไม่มีศัตรูวางยาพิษ

------


Checked

ชื่อเควส : อาหาร #1
เครดิตที่ได้รับ : 50 Credits
หมายเลขทหาร : #3001
ชื่อตัวละคร : เจย์ อิสฟาเกล

------

สงครามกำลังจะสงบ

เจย์ อิสฟาเกล เคลื่อนตัวหลบหลังที่กำบัง กองทัพทหารหลวงโจมตีเข้ามาอย่างไม่คาดฝัน เวลานี้ปืนที่พกติดตัวก็มีแต่ปืนธรรมดา แมรี่แอนน์ของเขาไม่ได้รับเกียรติให้มาร่วมรบในครั้งนี้ด้วย เช่นเดียวกับแม่สาวเอไลธีอา พวกหล่อนคงจะเดียวดายและเศร้าซึมไม่ใช่น้อยที่ขาดใครสักคนคอยดูแลในช่วงเวลาอันยากลำบาก แต่นั่นก็เพื่อความปลอดภัยของสุภาพสตรี

พิกัดของเขายังไม่ถูกเปิดเผย สมาธิที่ลดลงและความฟุ้งซ่านทำให้เขาอยากอัดควันยาสูบเข้าปอดเหลือเกิน แต่การกระทำเช่นนั้นจะทำให้ศัตรูบุกมาถึงตัวได้ง่ายเกินไป ชายหนุ่มจึงทำได้แต่เพียงเหลือบมองจากหลังปืนใหญ่ที่ถูกระเบิดยับกลายเป็นซาก เสียงกระสุนที่สาดเข้ามาไม่ขาดสายยังคงดังอื้ออึง

มือหนาล้วงกระเป๋าเสื้อ ปลายนิ้วคีบเอาใบไม้ชนิดหนึ่งที่แห้งจนเป็นสีน้ำตาลออกมา

เขาพบใบสมุนไพรนี้มาสักพัก ชาวบ้านแถบส่วนตัวใช้เป็นยา ช่วยเจริญอาหาร และกล่อมนอน มันมีฤทธิ์บรรเทาความเจ็บปวด และทำให้เคลิบเคลิ้ม ที่นี่มันพบได้ทั่วไปตามพุ่มไม้ใกล้พื้นดินใต้ร่มเงาของไม้ยืนต้นสูง เพียงเด็ดมันมา ทั้งใบสดและใบแห้งก็ใช้ได้ผลไม่ต่างกันเท่าใดนัก อย่างไรเสียใบแห้งก็เก็บไว้ได้นานกว่า ปริมาณมากกว่า และใช้การได้ง่าย

นาวาอากาศโทเอนหลังพิงแท่นโลหะหนา ย่อเข่าลงนั่งคู้ สายตาเหลือบมองความเคลื่อนไหวของศัตรูเป็นระยะ พลางก็หยิบใบไม้นี้เคี้ยวใส่ปาก มันมีรสออกขมน้อยๆ และกลิ่นเฉพาะตัว แต่ก็ยังใช้การได้ดี

สายตาพลันคมชัดขึ้น ความคิดฟุ้งซ่านจางหายไป เหลือแต่สมาธิ และจิตใจจดจ่ออยู่กับศัตรู

ไรเฟิลยาวค่อยบรรจงยกขึ้นอย่างเชื่องช้า พาดลำกล้องอย่างระมัดระวังกับช่องว่างของซากโลหะของปืนใหญ่ และเล็ง

กระสุนนั้นแล่นออกไป หวังผล และสำเร็จ

------

Checked
ชื่อเควส: บาดเจ็บ #1
เครดิตที่ได้รับ: 700
หมายเลขทหาร: #1263
ชื่อตัวละคร: ลีอา ซไวน์



เหมือนจะโดนปืนใหญ่แต่ก็ไม่โดน.... โดนลูกหลงปืนที่ยิงมาจากที่ไหนไม่รู้ทะลุลำตัวค่ะ ( ' . ' ;;;

Checked
ชื่อเควส : บาดเจ็บ #1
เครดิตที่ได้รับ : 700 Cr.
หมายเลขทหาร : #2095
ชื่อตัวละคร : เซาท์ ไอโรเมซ่า


เมื่อวิญญาณร้ายกลายร่างไม่มีใครยับยั้งเธอได้
ใครขวางเธอฆ่าทำลาย ติดตามมมมมม

ใครมันเอาวิทยุมาเปิดแถวนี้วะ
ข้าได้แต่เดินโซซัดโซเซไปเรื่อย กลางป่า
เต็นท์กลางได้ถูกทำลายลงโดยปืนใหญ่และกองทหารทัพหลวง ในคืนนั้นอยู่ๆข้าก็กลายร่าง
ทำให้คนในทัพเองก็พลอยแตกตื่นไปด้วย  เฮ่ ข้ายังมีสติดีอยู่นะ
ข้ายังเดินไหวด้วย แต่แย่ไปไม่น้อยการอยู่ในสภาพแบบนี้ทำให้ข้าทำได้แค่กระโจนใส่แบบหมาโง่ๆและขย้ำคอเท่านั้น
ข้าไล่พวกมันออกมาได้จำนวนหนึ่ง ส่วนอีกที่เหลือก็ฆ่าทิ้ง ข้าว่าข้าเริ่มจะไม่ไหว
เอนหัวไถไปกับต้นไม้ หน้ามืดก้มมองพื้น หืม.....นี่กลิ่นเลือดข้า?

เลือดที่โชกตามตัวอยู่ตอนนี้ไม่ใช่เลือดของใคร แต่กลับเป็นเลือดของตัวเอง
เลือดที่กลืนไปกับขนสีแดงฉาน
ให้สมกับฉายาที่ได้รับ

"สุนัขสีเลือด"

Checked[/size][/font]
ชื่อเควส : บาดเจ็บ #1
เครดิตที่ได้รับ : 700 Cr.
หมายเลขทหาร : #1214
ชื่อตัวละคร : เฟลิกซ์ ซูโดริน
-----
Checked
ชื่อเควส : บาดเจ็บ #1
เครดิตที่ได้รับ : 700 Cr.
หมายเลขทหาร : #1217
ชื่อตัวละคร : นาเยลี่ ซูโดริน
----
Checked
ชื่อเควส : บาดเจ็บ #1
เครดิตที่ได้รับ : 700 Cr.
หมายเลขทหาร : #1220
ชื่อตัวละคร : เอริก้า ซูโดริน

-------------------------------------

29 Jan 1028
- อิกดราซิล หน่วยพยาบาลกองทัพหลวง


01

02

03

Checked
ชื่อเควส : ออกรบ #4
เครดิตที่ได้รับ : 200 Cr.
หมายเลขทหาร : #1260
ชื่อตัวละคร : Pvt. Lynnessa  Abigail  Clay

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

28 มกราคม 1028 …..
.



สงครามที่เริ่มขึ้นและยังคงไม่รู้เวลาสิ้นสุด
ข่าวความคืบหน้าและความเสียหายยังคงถูกส่งมาที่กองทัพเป็นระยะ
ความเสียหายเริ่มหนักขึ้นทุกขณะ…
ทั้งบาดเจ็บและล้มตาย…


และตอนนี้


‘ทัพหลวงประกาศเรียกกำลังเสริมไปยังเขตสงครามอิคดราซิล’



ต้องเตรียมตัวให้พร้อม….สงครามไม่ใช่การวิ่งเล่นในทุ่งดอกไม้


เด็กสาวลอบถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะตรวจสอบสัมภาระเป็นครั้งสุดท้าย  ในใจกำลังลังเลเล็กน้อย

ควรต้องบอกให้ครอบครัวรับรู้ว่ากำลังก้าวเดินไปยังสงคราม

หรือว่า

ปล่อยให้เฝ้ารอวันสุดสัปดาห์ที่เธอเองก็ไม่รู้ว่าจะได้กลับไปหาเมื่อไหร่
ทั้งที่ความเป็นจริงแล้วตัวเธอเอง ที่ไม่กล้าพูดออกไป
จะให้ครอบครัวเพียงคนเดียวของเธอมานั่งห่วง


ทำไม่ได้หรอก…


ดวงตายังคงจ้องมองโทรศัพท์และลังเลอยู่แบบนั้นอย่างเนิ่นนาน
เพียงแค่เรื่องเล็กน้อยกลับตัดสินใจได้ยากเหลือเกิน

‘ควรทำยังไง?’

ตัวเลือกที่สามออกมาหลังจากลังเลอยู่นาน ทำให้ต้องหนักใจอีกครั้ง
คนที่เกลี่ยกล่อมให้ครอบครัวเพียงคนเดียวของเธอยอมฟังได้ก็มีแต่คนๆนั้น
ทั้งที่มองแล้วไม่น่าจะทำแบบนั้นได้…กลับชักจูงคนได้ง่ายอย่างน่าประหลาด…
ดูราวกับว่าเล่ห์เหลี่ยมเยอะจนไม่อาจตามทัน…
แต่ก็ซื่อตรงมากพอที่จะพูดสิ่งที่คิด
ที่สำคัญ


หากไร้ซึ่งค่าตอบแทน ก็จะไม่มีวันยื่นมือเข้ามาช่วยไม่ว่าเรื่องอะไร


คนแบบนั้นจะยอมช่วยเธอหรือเปล่า…



‘ต้องลองเสี่ยง’


เมื่อตัดสินใจได้แล้วจึงโทรไปหาทันที แม้ว่าเป็นตัวเลือกที่มีโอกาสโดนปฏิเสธสูง
แต่ถ้าหากทำได้… ผลที่ออกมาก็คุ้มค่าที่ต้องเสี่ยง


คำพูดและน้ำเสียงของเขาตอนรับสายทำให้เธอแปลกใจเล็กน้อย


‘หืม เธอก็ด้วยเหรอ?’  น้ำเสียงของอีกฝ่ายนั้นพูดออกมาราวกับว่ารู้ล่วงหน้าว่าอะไรจะเกิดขึ้น


‘..อือ ….ช่วย...บอก….’  เด็กสาวนั้นตอบอย่างตะกุกตะกัก ถึงเวลาจริงๆกลับพูดไม่ออก


‘...ไม่กล้าลางั้นสินะ...เข้าใจแล้วล่ะ’  ปลายสายตอบกลับมาพลางหัวเราะเบาๆ  หากว่าไม่เคยรู้จัก น้ำเสียงและคำพูดพวกนั้น ...อบอุ่นอย่างประหลาด


‘..ขอบคุณ...แล้ว...’

เป็นหนึ่งในหลายครั้งที่เขาทำให้เธอประหลาดใจ ทั้งทีเป็นคนแบบนั้น แท้ๆ กลับตอบรับที่จะช่วยทันที  เด็กสาวรู้สึกโล่งใจแต่ยังไม่ทันทีจะพูดอะไรต่อ นอกจากคำขอบคุณ น้ำเสียงสบายๆจากปลายสายตอนแรกก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย ….


‘ถ้าเจอหมอนั่น….ฝากบอกด้วยนะว่าฉัน...ไม่ได้โกรธ..แล้วก็อย่าให้เจ็บมากกว่านี้..’ เสียงถอนหายใจเบาๆ ลอดเข้ามา เหมือนว่าจะหนักใจหลายๆเรื่องอยู่ไม่น้อย ..


‘...ถ้าเจอ จะบอกให้ก็แล้วกัน...’


‘..แล้วเธอน่ะ..ดูแลตัวเองดีๆล่ะ คุณลุงน่ะ เขาเองก็เป็นห่วงหลานของเขาเหมือนกัน...’


‘รู้แล้วล่ะ… ขอโทษที่ต้องให้วุ่นวาย...’


‘การสั่งเสีย ไม่สิ การบอกลาใครสักคนที่รักมากๆ ฉันก็พอเข้าใจหรอกนะ…
เพราะฉะนั้น  ทำหน้าที่ให้เต็มที่ แล้วก็รักษาชีวิตตัวเองกลับมาให้สมกับที่คนๆหนึ่งนั่งเป็นห่วงก็แล้วกัน
โชคดีล่ะ...’


จบประโยคของคนๆนั้น สัญญาณก็ขาดหายไปทันทีเพราะอีกฝ่ายตัดสายเธอไปแล้ว  มือที่ถือโทรศัพท์อยู่นั้นเลื่อนลงมากุมอกและสั่นเล็กน้อย ….ก่อนที่จะค่อยๆยิ้มออกมา


“เราไม่ตายง่ายๆหรอก...จะส่งข้อความไปให้ถึงคนที่นายฝากบอกแล้วกัน….ขอบคุณนะ..”

สรุป : หลินๆฝากคนสนิทของคุณลุงไปบอกกับคุณลุงครับ /ไม่กล้าบอกเอง(...)

=====================================================
Checked
ชื่อเควส : ทัศนศึกษา #1
เครดิตที่ได้รับ : 20 * 5 = 100 Cr.
หมายเลขทหาร : #1260
ชื่อตัวละคร : Pvt. Lynnessa  Abigail  Clay

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

..ที่นี่ อิคดราซิล สินะ...
..เราเพิ่งเคยมาครั้งแรก...
..ต้องสำรวจ ...

*หยิบกระดาษที่พกมาและดินสอเดินสำรวจรอบๆฐาน*




1) หมาป่า : หน้าตาไม่เป็นมิตรเอาซะเลย...
2) นกฮูก : ...ผีตัวน้อยๆ ...เหมือนที่ท่านพ่อบอกเอาไว้..
3) เสือ : ...เจ้าแมวตัวใหญ่นั่น กำลังกินอะไรสักอย่าง...เอาเป็นว่าเราไม่กวนดีกว่าล่ะนะ
4) เต่า : เจอไม่ไกลจากลำธาร ...ท่าทางกำลังหงุดหงิดมาก .../หยิบไปส่งริมลำธาร
5) งู : ...เราระบุชนิดของมันไม่ได้หรอกนะ...รู้ตัวอีกที มันก็คอขาดไปซะแล้วล่ะ../ยักไหล่ก่อนจะเช็ดมีดพกเปื้อนเลือดของตัวเอง

Checked
ชื่อเควส : บาดเจ็บ #1
เครดิตที่ได้รับ : 700 Cr.
หมายเลขทหาร : #3123
ชื่อตัวละคร : เนริเซีย เออร์วิน
================================
ศึกอิกราชิล หลังจากการปะทะไม่กี่วัน ทัพอากาศสูญเสียกำลังไปน้อยกว่าที่คาดเอาไว้

แต่สงครามมันเพิ่งจะเริ่มเท่านั้น...

และอาจจะเพราะความประมาทของทัพอากาศ...

ตอนนี้ศัตรูถึงได้รุกคืบมายืนตรงหน้าโดยไม่รู้ตัว

พวกนาวี!?

ร่างในเครื่องแบบสีขาวฟ้าเดินรุกเข้ามาอย่างไม่กลัวเกรง

จ่าอากาศโทผู้ประจำการตำแหน่งเดียวกันขว้างมีดสั้นเข้าหาศัตรูแม้จะถูกปัดออก แต่ก็ทำให้เกิดช่องว่าง

โอกาสมีมาไม่รอช้า สองมือยกไรเฟิลขึ้นประทับตำแหน่งก่อนจะกดไกยิงออกไป แต่พลาดเป้า


ควรจะทำยังไงดี?


เมื่อหันสายตาไปสบกับดวงตาสีส้มน้ำตาลของเขาที่เหมือนกับต้องการสื่อสารอะไรบางอย่าง

สองขาหันหลังแล้วออกวิ่ง แม้ไม่รู้ว่าเดาข้อความที่ส่งมาทางสายตาถูกหรือไม่

เสียงคำรามดังก้องลั่นผืนป่า

และเมื่อเอี้ยวตัวหันหลังกลับไปดู สิ่งที่วิ่งตามมาไม่ใช่มนุษย์ในเครื่องแบบนาวีอีกต่อไป

สองขาหรือจะสู้สี่ ระยะทางเริ่มร่นเข้ามาประชิดเรื่อยๆ


ถูกตามทันแน่....


เจ้าเสือกระโจนเข้าหาเป้าหมายหวังตระครุบให้อยู่ แต่กลับถูกหยุดไว้ด้วยมีดจากผู้ที่ตามมา

มันร้องด้วยความเจ็บ และเปลี่ยนเป้าหมายกระโจนไปหาผู้ที่ทำมันเจ็บ

"คุณอัลคอร์!"

"ไม่เป็นไร" เขาบอกมาแบบนั้น แต่ก็เห็นๆ อยู่ว่าไม่ใช่

ยกปืนขึ้นมาอีกครั้งแล้วยิงออกไป โดนเป้าหมาย แต่ดูมันไม่สะเทือน

แต่ก่อนจะเหนี่ยวไกซ้ำ ภาพตรงหน้าก็เริ่มถูกย้อมไปด้วยสีแดงของเลือด

ไม่......

หยุดนะ........

ปล่อยเขาเดียวนี้..........!

คำพูดที่อยากจะตะโกนออกมา กลับจุกอยู่ที่ลำคอ

มือที่เคยลั่นไกได้มั่นคง กลับสั่นระริกจนไม่อาจยิงถูก

ภาพตรงหน้าดำเนินไปโดยที่เธอทำอะไรไม่ได้

...ทำไม่ได้แม้แต่จะกรีดร้อง

....................

รายต่อไปคือเธอ


สู้ต่อไปเธอไม่ชนะแน่เธอรู้ดี

"มะ.....หมายเลข3123 รายงานตัว"

ก้าวขาวิ่งออกมาจากที่นั่นอย่างลังเล ไม่อยากจะทิ้งคนเจ็บไปไกลกว่านี้

แต่ถ้าเธอพลาดตอนนี้จะไม่มีใครขอความช่วยเหลือได้

"ช่วยด้วย คุณอัลคอร์.....บะ บาดเจ็บสาหัส ใครก็ได้ช่วยด้วย"


มันกำลังวิ่งตามเธอมา.......


"คุณหมอคะ ช่วยที........."

"ช่วยคุณอัลคอร์ด้วยเถอะค่ะ!!!-----------"

ความเจ็บแปลบจากกรงเล็บที่ไม่คาดคิดที่ต้นขาขวา ทำให้เสียหลักจนล้มกลิ้ง ปืนไรเฟิลคู่ใจหลุดลอยจากมือหายไปในพงหญ้า

รู้อยู่แล้วว่ายังไงคงหนีไม่พ้น

แต่ก็ไม่ได้จะคิดหนีอยู่แล้ว...

คำขอความช่วยเหลือถูกส่งไปแล้ว ขอแค่ถ่วงเวลา...


ฝากชีวิตเอาไว้กับอาวุธสุดท้ายที่มี


มีดสั้นกับพยัคฆ์แห่งนาวี

เป็นการกระทำที่ใครๆ คงจะเย้ยหยัยว่าโง่สิ้นดี

แต่ก็นั่นล่ะ

เธอเลือกแล้ว........


เสือร้ายพุ่งแหวกอากาศมาอย่างไม่รอช้า

น้ำหนักตัวที่กดทับลงมาทำให้แทบจุกจนหายใจไม่ออก

รู้สึกไร้เรี่ยวแรงจนไม่อาจจับมีดสร้างแผลให้ศัตรูได้แม้แต่แผลเดียว

โอกาสอยู่ตรงหน้ามีหรือมัจจุราชจะไม่คว้าเอาไว้ เขี้ยวแหลมฝังเข้าที่กลางตัวเหยื่ออย่างไม่รีรอ

ความเจ็บที่ถาโถมเข้าใส่ทำให้ต้องร้องออกมาสุดเสียงอย่างห้ามไม่ได้

ยิ่งพยายามดิ้นให้หลุด ก็เหมือนยิ่งเร่งทำให้เลือดทะลักออกจากปากแผลมากขึ้นเท่านั้น

มาได้แค่นี้งั้นเหรอ

สุดท้ายแล้วก็ยังอ่อนหัดเกินไปอยู่ดี.......

ได้แค่ก่นด่าตัวเองซ้ำๆ อยู่แบบนั้นจนโลกทั้งใบกลายเป็นสีดำ

================================


================================

ให้อภัยเราด้วย เราไม่เคยแต่งฟิค ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ

Checked
ชื่อเควส: ออกรบ #1:
เครดิตที่ได้รับ : 350 Cr.
หมายเลขทหาร : #1266
ชื่อตัวละคร : ไลโอเนล เลคส์น่า




แคปจากหน้าจอสมาร์ทโฟนเครื่องหนึ่ง ประมาณ 2 สัปดาห์ก่อน....








เต็มตัวก็ประมาณนี้ล่ะ... โค้ทลายทางธรรมดาที่ข้างในอุดมไปด้วยอะไรที่ไม่ธรรมดาครบมือ(?) #สาบานว่ามารบ





รักษาคอนเซปท์........ #ฟอลโล่วได้ที่เซิฟเวอร์โฟโต้ช็อปเช่นเคยค่ะ U v U,,

Checked
ชื่อเควส: บาดเจ็บ #1
เครดิตที่ได้รับ: 700 Cr.
หมายเลขทหาร: #2072
ชื่อตัวละคร: ดิโอ วิลล์

****************************

31/01/xxxx










***********************
-ดิโอได้รับบาดเจ็บสาหัสจากปืนใหญ่ของทัพอากาศ (ในวันสิ้นสุดของสงคราม)
แขนซ้ายและขาขวาหัก กระดูกร้าวหลายจุด มีแผลลึกที่ศีรษะและบาดแผลอื่นๆตามร่างกาย

-หลังจากหมดสติไปหลายชั่วโมงก็ฟื้นขึ้นมาพอดีกับตอนที่หน่วยอื่นเข้ามาช่วยเหลือ

Checked
ชื่อเควส : ออกรบ#4
เครดิตที่ได้รับ : 200 Credit
หมายเลขทหาร : #1263
ชื่อตัวละคร : ลีอา ซไวน์

Checked
ชื่อเควส : ออกรบ#4
เครดิตที่ได้รับ : 200 Credit
หมายเลขทหาร : #3052
ชื่อตัวละคร : Blanca Eirwyn













^ก็อย่างที่เห็นนี่ล่ะค่ะ ทุกคน(ตัว)ยังสบายดี(เกินไป)เหมือนเดิมนั่นแหละ



^พี่เอง ทำงานอันตรายก็รักษาตัวด้วยนะ อย่าหักโหมมาก ว่างๆก็กลับมาเยี่ยมบ้านบ้าง ทุกคนคิดถึงพี่(และของฝาก)นะ


.
.
..


.


.
.



....


.

.
.

.



แต่สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม 8D.............. //โดนรุมกระทืบ




**ยังไม่ตายจ้ะ..........

-----
Checked
ชื่อเควส : นอนค้างอ้างแรม #1
เครดิตที่ได้รับ : 100 Cr.
หมายเลขทหาร : #1217
ชื่อตัวละคร : นาเยลี่ ซูโดริน
----
Checked
ชื่อเควส : นอนค้างอ้างแรม #1
เครดิตที่ได้รับ : 100 Cr.
หมายเลขทหาร : #1220
ชื่อตัวละคร : เอริก้า ซูโดริน
--------------------------

[บันทึกนาเยลี่]
เราเพิ่งเคยได้มาเดินป่าครั้งแรก ไม่รู้จะจัดเตรียมอะไรเป็นพิเศษด้วย!
ยังไม่รู้ด้วยอีกต่างหากว่าใครจะเป็นคนร่วมจุดกับเรา
เราตื่นเต้นมากเลย
เราเลยเตรียมพวกอาหารแห้งไปเยอะๆ
เตรียมน้ำไปเผื่อด้วยดีกว่า
เอ๊ะ หรือว่าเราควรเอาขนมไปด้วย?
อื้มมมมมม จะปรึกษาพี่เอริก็ไม่ได้สิ
เพราะว่าที่เราไปครั้งนี้ เราไม่ได้บอกพี่เอริไว้นะ!
เรารู้ว่าถ้าเราบอก พี่เอริต้องห้ามเราแน่ๆ เลย
เราเลยแอบมายังไงละ
หวังว่าพี่เอริจะจับไม่ได้นะ

[บันทึกของเอริก้า]
เตรียมเต้นท์กับของใช้สำหรับใช้ชีวิตในป่า
ภารกิจในป่างั้นเหรอ
ไม่ได้เข้าป่ามาตั้งนานแล้วนี่นะ
ความทรงจำดีๆ ในป่าก็ไม่ค่อยมีนักหรอก จำได้แต่ว่า การเดินเท้าโดนกิ่งไม้เสียดแทง
มันช่างเจ็บปวด...
แต่มันก็เป็นนอตีดไปแล้ว
ภารกิจครั้งนี้ตัดสินใจไปแค่กับพี่เฟ ก็พอ
ไม่ควรบอกนาเยลี่ไม่มีประสบการณ์ในป่าจริงๆ
นี่ฉันกังวลเรื่องน้องสาวคนนี้มากเกินไปหรือเปล่า
แต่เธอยังเด็กอยู่เลย
เพราะการที่เป็นเด็กนี่แหละ เลยยังต้องผู้ใหญ่ค่อยจูงมือไว้
ถ้าพลาดขึ้นมา มันคงแก้ไขอะไรไม่ได้
แต่วานะ คนที่ร่วมจุดกับฉันจะเป็นใครกัน ผู้ชายหรือผู้หญิง
เป็นไปได้ ขอเป็นผู้หญิงดีกว่า..

--------------------------------------------------------------


01

02

Checked
ชื่อเควส: ออกรบ #4:
เครดิตที่ได้รับ : 200 Cr.
หมายเลขทหาร : #1266
ชื่อตัวละคร : ไลโอเนล เลคส์น่า











[Guest]

#1258 Lyrica Acheron
#1256 Florence Nightingale Russel
#1XXX ???? ?????



*ชุดจากออกรบ#1 >> อันนี้

**รอบนี้ไม่มีโซเชียล แต่แอ๊บสเเตรก หวังว่าลายมือจะไม่ทำร้ายจนเกินไปนะคะ U v U;;

Checked
ชื่อเควส: ออกรบ #4
เครดิตที่ได้รับ: 200 Credits
หมายเลขทหาร: #3044
ชื่อตัวละคร: อเล็กเซย์ อาร์ด-รี

------

http://e-bf.sosforum.net/t54-topic#778
http://e-bf.sosforum.net/t54-topic#812
(จะมีต่อในนั้นอีก ฟฟ)

Checked
ชื่อเควส: บาดเจ็บ #3
เครดิตที่ได้รับ: 100 Cr.
หมายเลขทหาร: #3058
ชื่อตัวละคร: ซาคอน เซฟิรอส

==========================================






สถานะ : โดนเผาทั่วๆหนักไปซีกกขวา ทำยังไงหลังจากนั้น
to be continue
 

Checked
ชื่อเควส : ออกรบ #4
เครดิตที่ได้รับ : 200 Cr.
หมายเลขทหาร : #2072
ชื่อตัวละคร : ดิโอ วิลล์

***************************

*หงับ*
"พี่หลาม..."
"เอ้า! ว่ามาสิ เจ้าหนู"

*หงุบ"
"...ภารกิจ..หยับๆ ผม หงับ จะ.. หงับๆ อิคดรา... หงุบ กองทัพ.. หงับ สนาม...หงุบ ไป..."  
"โว้ยยยยยยยย ฟังไม่รู้เรื่องงงง !!"
"อุ...."

ถ้าคุณเดินผ่านมา ณ จุดนี้....(หรือสักแห่งของท่าเรือในSunsetthyde)

ก็คงจะเห็นภาพของฉลามครีบเงินตัวหนึ่งที่ตะคอก(?)ใส่หนุ่มน้อย(?)คนหนึ่งอยู่
ในใจคุณอาจคิดว่าเป็นภาพที่ประหลาดดี และคุณคงฝันไป

แต่ถึงแม้คุณจะขยี้ตาอีกหลายๆครั้ง
คุณก็ยังคงเห็นฉลามตัวนั้น ตะโกนบอกให้ไอ้หนุ่มนั่นเคี้ยวขนมปังให้หมดก่อนพูดอยู่ดี...


p1


p2


p3


p4


p5


p6


p7


/ชะวิ้งงง